zabrakło werniksu

wiesz kochałam cię
mimo że gwiazdy nie znosiły
moich łez
rozumiałam przekaz samotności
ból jeszcze zbyt nieśmiały
by poddać się ciszy

akceptowałam zbyt wiele
nawet śnieg rozpuszczał się
w twoich dłoniach
namalowałam ci własny świat
zabrakło werniksu

zanosiłam się śmiechem
czas pozostawał nieznany
nie zdążyłam na pociąg
zginie dziś za mnie ktoś inny

śniłam że pokochałeś
moją odległość
niestety nawrót ciszy spłoszył łzy
obojętność stała się podporą
dla nienawiści

kocham sny o samotności
nie znoszę nadziei