tragarz serca

przeżyłam twoją przeszłość
zbyt pochopnie
oswoiłam niewłaściwe myśli
wyrzekłam się prawdziwych słów

winna była samotność
nie taka na przekór sobie
ale dziedziczna
urodzajna i głęboko zamyślona

wyrosłam
na brakujący element
na okruch chleba który sycił
naiwny głód

zamiotłam pod dywan
wszystkie łzy niech melancholia
udaje że marzę zbyt donośnie

to nieprawdopodobne
żeby ciało
dopasowywało się do duszy
wyrzut choć przestarzały i stronniczy
dziś jest tragarzem serca