przemówiło światło

och zimno mi
tak niefortunnie że nikną
w przepaści ostatnie formy istnienia

trzęsę się choć noc jest
łaskawa
być może nauczysz mnie dotykać
zbyt pokornie
żeby gdzieś nieopodal
przemówiło światło

podaję ci serce
na srebrnej tacy snu
krwawisz
niby myśl która pozostała nieposłuszna

jesteś moim ostatnim aniołem
rozebranym do modlitwy
nieopierzonym
być może nauczę się kochać los
bez znaków zapytania

trzymaj mnie za kłamstwo
niedaleko stąd do ziemi
nauczę się wierzyć
w gwiazdy
w stopy niedopasowane do śladów